MAART 2012
Hij zag ze aankomen (mij niet; had in ieder geval geen oog voor mij) ...
... een paartje Grauwe ganzen. In tegenstelling tot de Wilde eend, kijken zij altijd een beetje chagrijnig.
Ze waren nog maar net geland, toen hij iets ontdekte wat'm niet leek.
Maart ..., de maand van extra haantjesgedrag.
Zo da's dat, geen soortgenoot-rivaal meer in de buurt ...
En alles wat daar wel was, werd ook de stuipen op het lijf gejaagd, zoals deze Grutto's.
En ... wandelaars wordt (terecht) gevraagd: Voorzichtig aub ... vogelrustgebied !
Begin maart hebben bij ons de Brandganzen onder de ganzen, nog dik de overhand.
Ze zijn nog zeker een maand bij ons aan het overwinteren/eten en gaan dan naar Nova Zembla om
daar massaal te broeden. Zo'n 600.000 vertrekken er dan (50 jaar geleden waren er dat ca 20.000 !!!)
Je ziet hier eigenlijk alleen de kopgroep, het peloton is niet in beeld.
Ze duiken hier allemaal naar beneden, het ondiepe water in.
De staart van het peloton.
Rechts zie je een bankje, en daar heb ik, ondanks de harde wind
(en we hadden ook geen Spaanse temperaturen op 7maart) toch een tijdje zitten nagenieten,
van al die gevleugelde schoonheden. Wat was ik bij thuiskomst blij ... met warme kippensoep.
Kolganzen zie je bij ons wat minder ...
... Nijlganzen zie je af en toe ...
... en zeldzamer zijn: Indische ganzen.
In India en omgeving, hebben ze weinig Brandganzen ...
Zittend (je moet een beetje lui zijn, anders kom je niet ver als fotograaf; ik ben gekwalificeerd),
... zittend dus, zag ik
boven de Brandganzen, drie interessante witte vogels opduiken, die ik nooit eerder voor de lens heb gehad.
Nou ?
Yep, Lepelaars !
Na een poosje kozen ze voor een wat rustiger omgeving en daarna voor een nog stillere plek, denk ik,
want ik heb ze niet meer gezien.
In de lucht zijn Lepelaars duidelijk te onderscheiden van de reiger, die met teruggetrokken hals vliegt.
En Knobbelzwanen hebben korte pootjes; het kan niet missen dus. Het toeval wou, dat alle drie de soorten
binnen een half uur voorbij kwamen. Mijn motto is: jaag niet achter de natuur aan, die komt, als je geduldig
bent, vanzelf naar je toe. De plek, die je kiest, moet natuurlijk wel potentie hebben ...
Met korte pootjes dans je geen Zwanenmeer ... Laat dat maar aan de Blauwe reiger over.
Toch verwarrend ...
... en voor hem vermoeiend.
Hij had daar een diepe buiging voor over.
10 Maart Het eerste kievitsei is weer gevonden in Friesland. Ik zag alleen de Kievit.
Andere weidevogels zijn bij ons nog niet zo ver.
De Grutto's vormen nog één familie en rusten hier wat uit van de lange tocht
(vanuit noord Afrika of Portugal waarschijnlijk).
Na een bad en een poetsbeurt vertrekken de meeste weer, ... richting Friesland zeker?
Ze broeden bijna in geheel Nederland. Het is zelfs zo, dat ruim de helft van de wereldpopulatie,
in Nederland nestelt. Dus, we hebben iets om extra zuinig op te zijn !
De Buizerd zal wel een andere mening zijn toegedaan.
De Spreeuwen zijn ook nog massaal bij elkaar en hebben nu geen nestdrang.
De Tureluur zal binnenkort de wei ingaan voor een partner en meer. Nu voelt hij zich zielig en alleen.
Zo da's snel; hij ziet er gelijk opgewekter uit.
Een stel Wintertalingen heeft een stevige mediator ingeschakeld.
Wintertalingen dus.
Een koppel Kuifeenden. Die met de langste kuif, is het mannetje
Bergeend
Hij hangt er mooi strak bij.
Een koppel. Voorop vliegt het mannetje, die heeft een knobbel op de snavel.
Alom scheiden paartjes zich af, om deze tijd ...
Er komen regelmatig opdringerige singles langs en dan moet je voor je partner knokken.
Als je goed kijkt, dan zie je ook een vrouwtje (een héél klein stukje dan).
Daarna een haastig vertrek ...
... en een schoolvoorbeeldlanding, even verderop.
Zij zijn op grasrantsoen, want verse waterplantjes zijn er nog niet veel.
Als ze de singel op gaan, laten ze aan de andere vogels dreigend merken, dat dit hun (nest)plekje zal zijn.
11 Maart. Ik ben maar eens in de tuin gaan zitten en kreeg daar het lentegevoel...
Dit vrouwtje Huismus vond zowaar wat proteïne en dat is goed voor de aanstaande leg.
Dat strakke blauw is geen lucht, maar de schuurdeur van de buren.
Een mannetje Huismus verzamelt materiaal voor een nest, bij de buren onder de pannen.
Een Houtduif.
En natuurlijk heb ik een man
en vrouw Merel gezien.
13 Maart. Bij thuiskomst zag ik, dat het echtpaar Merel, onze tuin voor iets hogers had uitverkoren ...
Overal werd nestmateriaal gezocht en gevonden ... (de tuin moet om deze tijd niet spic en span zijn)
Een droogbloemetje zal ook niet misstaan ...
Vervolgens werd de binnenwand met smeuïge dakgootspecie versterkt ...
(bij het aanbrengen van dat "stucwerk" worden buik en borst gebruikt; een vies klusje)
... en met fijn droog materiaal afgewerkt.
Even aanduwen weer en een momentje uitrusten.
Het lijkt één geheel, de krans en het nest. Het zal me niet verbazen als de krans, in de toekomst ook door
haar gemaakt wordt. Het nest is minstens zo ingewikkeld.
Zij vloog daarna, weer flitsend op en af. Hij was getuige en vond het cool.
Wij hebben geen webcam nodig; alles gebeurt op ooghoogte.
24 Maart "Even" naar de weilanden wezen kijken, waar ik eerder Hazen had gezien.
Hazen zijn altijd geïnteresseerd in een groen blaadje ...
En omdat het gras bij de buren altijd groener is ... fierljeppen.
(Er hing hier nog een laatste restje mist boven de sloot.)
Hij miste de stok, maar haalde glansrijk de overkant.
(Ik ben wel blij, dat de foto gelukt is, want een herkansing krijg je niet zo snel.)
Ook Grutto's zijn zich nu aan het verspreiden over de weilanden en bereiden zich voor op nakomelingen.
Even wat anders: volgens afspraak worden alle eigennamen met hoofdletters geschreven. Maar voor dieren
geldt dat kennelijk niet in Nederland. Natuurbewuste fotografen hebben een stilzwijgende overeenkomst dit
wel te doen. Uit respect voor de natuur (en ter bevordering van de logica). Dus: steltloper (soortnaam) met
een kleine letter en Grutto met een hoofdletter; 't is maar dat je het weet.
Met die lange snavel, worden bij voorkeur emelten (larven van de Langpootmug) uit de grond gehaald.
En daar zijn boeren blij mee, want die larven zijn nogal vraatzuchtig.
Van die mug zelf heb je geen last, die eet eigenlijk niet en leeft slechts een paar dagen.
In de baltstijd roepen ze hun eigen naam, zonder gr ... Da's vriendelijker hè. Utto, utto, utto ...
Dit vrouwtje is al getrouwd, zo te zien.
De mannetjes zijn wat kleurrijker.
In de tuin zijn het uiteindelijk geen 3 maar 4 eieren geworden;
het eerste ei werd op 25 maart gelegd en daarna elke dag één.
(Er is behoorlijk wat kunststof in het nest verwerkt.)
26 Maart Ook op de singel is het lente; het mannetje Knobbelzwaan laat zich nadrukkelijk zien.
Zelfs de grotere watervogels hebben ontzag voor hem en maken ruimte.
Hij doet op gezette tijden een opzoutrondje.
En dat blijft prachtig om te zien.
Alles en iedereen maakt zich uit de voeten; het enige dat (even) achterblijft is opspattend water.
Als de pottenkijkers weg zijn ...
Zo werd de saamhorigheid bevestigd.
Zou er (ander) leven zijn op Mars?
Ik ga toch maar thuis, eerst verder kijken ...
