APRIL 2012
2 April De Canadese gans landt "voor m'n neus"...
... en neemt een bad.
Ze hadden wel op de singel willen blijven, maar de zwanen stonden dit niet toe.
Ook de Grauwe ganzen vertrekken weer.
4 April De Boomklever is bezig met het inrichten van haar nest in een oude boomholte.
Er werd heel veel dood hout naar binnen gewerkt. Het ging maar door; het leek wel een bodemloze put.
Dat hout werd regelmatig afgewisseld met modder.
Daar tussendoor werd de omgeving goed in de gaten gehouden, en terecht zo bleek...
Deze Koolmees heeft de activiteiten gezien en had dat onderkomen ook wel gewild voor het nageslacht.
Zoekt hier zijn partner.
Ze zijn altijd alert.
Het lijkt wel Open Huis; de Pimpelmees komt ook even gluren.
Deze Grote bonte specht ging zelfs naar binnen en zou de maker (ooit) kunnen zijn van dat onderkomen.
Ik ben benieuwd hoe dit afloopt.
============================================================================
Bij ons in de tuin is het niet goed afgelopen met het merelnest. Vroeg in de morgen was er bezoek
van een k-kat. De 4 eieren lagen op de grond tussen veel veertjes. Het goede nieuws is, dat ma Merel
het overleefd heeft. Die zal wel aan een nieuw legsel toekomen, als ze niet te getraumatiseerd is.
============================================================================
Ze zit er berustend bij. Ook al pompt ze alle veren op, het is duidelijk te zien waar ze een flinke pluk mist.
Om die domper van me af te zetten, ben ik naar de Grutto's gegaan en heb er driftig op los geschoten.
Dat je maar één poot ziet, heeft daar niks mee te maken ...
Daarna rekte hij zich helemaal uit (kijk maar eens naar die nek) en ...
... paste hij niet meer in het kader.
We waren even heel close.
Deze buiging maakt hij niet voor jou ... ... maar om "iets", extra vaart te geven
en voor de goede richting (van 'm vandaan, anders pletst het op z'n hak).
Die mooie witte vleugelstreep zie je niet, als hij gewoon zit.
Dat op één poot staan, is de relaxpose.
Hij riep, als een straatschoffie, iedereen na ... (zijn eigen soort dan hè)
... schreeuwde soms z'n tong uit z'n keel ... ... maar bleef relaxt.
10 April Hij, Mandarijneend, heeft een Gewone pad gevangen en z'n eega kijkt verwachtingsvol toe ...
Commentaar is verder overbodig.
Met verbazing zag ik hoe behendig zij dit deed; toch geen alledaagse kost voor haar.
Ik heb dit nooit eerder meegemaakt; het schijnt af en toe bij eenden voor te komen.
Uitbuiken is hier wel op z'n plaats ....
(alleen al bij het zien, had ik zelf een extra maagzuurremmer nodig).
Hij eet ze op z'n Chinees: met stokjes. Maar dat ging niet probleemloos, ondanks zijn ervaring.
Roodwangschildpad Dit exemplaar woont al zo'n 7 jaar in een klein bosmeertje. Aanvankelijk waren
ze met z'n tweeën, maar sinds 2011 zie ik er maar één (hoewel). Ze zijn daar ooit gedumpt, omdat ze
voor die glazen bak te groot werden, denk ik.
Ik hoop de Blauwborst ook nog ooit, bij ons tegen te komen.
Deze hadden ze wel Zwartborst kunnen noemen, maar het werd: Witte kwikstaart.
Badscene Toch heftiger dan even onder de douche gaan.
De foto's zijn niet op de singel gemaakt, maar op een plas verderop.
En omdat het anders te veel van het goede werd, zijn aparte opnames tot een collage verwerkt.
Tweede bedrijf
Toegift
Al die veren moeten weer in de plooi ...
Het zijn kanjers. In ieder geval zijn ze fotogeniek.
En dat zijn ook die Grutto's. Het is 12 april.
De achtergrond is riet.
Met de snavel tussen de vleugels ...
Die achtergrond kleurt goed bij 'm.
Hij ziet er weer keurig en uitgerust uit.
Toen ik tevreden naar huis reed zag ik, dat twee Grutto's het met elkaar aan de stok hadden.
Ze waren te ver weg voor een duidelijke foto, maar ik stopte toch maar even. De camera lag op de
passagiersstoel, maar met een volle geheugenkaart. Die toch maar vervangen. Het is niet de eerste
keer dat ik dat doe en dat gaat redelijk snel, denk ik zelf. Niet dus, ze stonden al voor m'n snufferd
en ik moest achteruit sprinten met de 300 mm om ze er enigszins op te krijgen. Ben wel content ...
Het lijkt wel, of ze hier na het gevecht een buiging maken, zoals judoka's doen (vergeet 't).
De winnaar hijst de vlag nog even, om aan te geven dat dit zijn gebied is.
14 april
Tijdens het fotograferen van de Grutto bij het riet, hoorde ik allerlei vogeltjes
en dat maakte mij nieuwsgierig. Ik ben er, maar weer eens, voor gaan "zitten".
Pimpelmees
Boerenzwaluw
Mooie beestjes, maar ze kijken een beetje stuurs.
Kneu
Zij (Kneu) was héél druk.
Hij (Kneu) hield alles inde gaten.
Rietzanger (ik had hem al vaak gehoord, maar hij is moeilijk te "vangen").
Rietgors
Dit is, weet ik, een vrouwtje, en dit niet.
En wat denk je, voor het eerst in m'n leven zag ik bij ons ... bingo ...
... ... .... ... de Blauwborst.
Fluitend ... ... verder heb ik even geen wensen.
17 april Geen prettige dag met harde wind, maar ik moest naar buiten.
De Tureluur is niet weersgevoelig.
Wel voor andere zaken; hij neemt nog een slokje water, voordat ...
... hij achter een rivaal aangaat.
Daarna laat hij nog eens duidelijk zien en horen, dat dit zijn territorium is.
Neemt even later een bad ...
... waar hij zichtbaar van genoot.
19 april
Zo op een afstand lijken dit ook Tureluren, maar het zijn Kemphanen, net teruggekeerd uit West-Afrika.
Bijna zeker zijn wij, niet het eindstation. Jammer, want volgens velen, zijn dit voor ons de meest interessante
vogels. Zeker in de baltstijd. In die tijd houden zij een soort toernooi in het open veld,
waarbij ze de halskraag breed zullen opzetten. Er zijn mannetjes met verschillend verenkleed,
en ook de kleur van de halskraag verschilt. De vrouwtjes zijn bruingrijs.
Hier een paar kleurvarianten (er zijn er absoluut meer; deze zag ik op één dag).
Die van rechtsonder lijkt op een vrouwtje, maar het is een mannetje.
Zo ziet een hoofdrolspeler (honkman genaamd) eruit in de baltstijd: zwarte hals.
Op zekere dag wordt er een toernooi gehouden. De "zwarte ridders" kiezen een honk (ca 1 m2), dat ze
verdedigen. Andere mannetjes proberen dat honk "te stelen". De dames komen kijken en kiezen
het dapperste mannetje of dat met de imposantste kraag. Als de vrouwtjes hebben wat ze hebben
willen, vertrekken ze weer en leven ze verder apart tot het volgende schouwspel.
Tot op heden worden die spektakels niet bij ons opgevoerd (maar ik blijf hopen).
En ook voor het eerst op de site (nee, ze zijn niet verlegen):
... een (paartje) Slobeend.
Een eend, die je met geen andere eend-achtige kunt verwarren, lijkt mij.
Toch?!
Het was een rijke dag voor mij, 19 april. (De Wezel heeft ook nog een buit in z'n bek.)
Er worden op dit moment bij ons, honderden Grauwe gansjes geboren.
Dit is slechts een deel, van wat ik in één blikveld zag. Grauwe ganzen moeten wel sociale dieren zijn.
(Er is een beetje onderling gemopper, rechts op de foto.)
De Brandganzen krijgen ook de kriebels en vertrekken massaal naar hun kraamkamer: Nova Zembla.
Gelukkig is dat twee keer zo groot als Nederland en wonen er nauwelijks mensen (2 à 3000).
Zij heeft in de tuin een nieuw nest gebouwd en het eerste eitje is alweer gelegd.
Van de weidevogels heeft de kievit als eerste jongen. Het zijn er hier 4 (3 zitten er voor/onder haar).
De mannetjes zijn altijd in de buurt en bewaken de grenzen.
Daarna weer ... ... yep: vlaggen (dit is ons plekje).
Dat vreet energie, maar ze hebben altijd oog voor ...
... wormen, wormen en nog eens wormen..
Met de wind mee, is zijn kuif het mooist.
Je zou bijna vergeten, dat er ook nog vlinders zijn.
Klein geaderd witje op de Pinksterbloem.
Oranjetipje (dat tipje zit aan de binnenkant bij het mannetje).
De Pinksterbloem is zijn waardplant (het eerste voedsel van het nageslacht).
23 april De Boerenzwaluw heeft sjans.
Hij (dat zie je aan die extra lange staartpennen) kijkt guitig onderuit naar haar.
Toegegeven, het is een dotje.
Zij, sluw, weet wat ze wil ...
Hij laat de wereld duidelijk weten, dat dit zijn meisje is.
Van het een komt het ander ... ... en dus naar geschikt nestmateriaal op zoek.
Vezelversterkt modder, ideaal ! Wat hebben ze, zo in de zon, een prachtige glans; haute couture !
Het viel mij op, dat het mannetje, voor een mannetjesvogel dan, veel werk verzette.
Haas zag het op een afstand aan en werd nieuwsgierig ...
... maar had vooral een verbaasd oog voor mij. Zwaluwen, tja die had-ie al vaker bezig gezien ...