Ik
wens iedereen een onbezorgd 2012 toe.
Ik
wens iedereen een onbezorgd 2012 toe.
Maar je moet natuurlijk wel blijven uitkijken.
Voor bv. ...
ROOFVOGELS
Buizerd is de naam.
Hij vliegt hier terug naar zijn buit, waarvan hij verjaagd was door een passerende auto.
Een jonge, kolossale Mantelmeeuw deed zich inmiddels te goed aan de dode Haas.
Maar bij de hernieuwde verschijning van de Buizerd ...
De Buizerd op zijn beurt ... Maar hij had zichzelf duidelijk overschat en viel telkens terug op de grond.
De Haas was echt te zwaar, ondanks die grote liftende vleugels.
Einde herfst en de hele winter zijn ideale momenten om Buizerds te spotten. Ook familieleden uit het noorden
komen bij ons overwinteren.
Hier worden afspraken, onder getuige zo lijkt het, gemaakt over de grenzen van het jachtterrein.
(Zoek de Zilverreiger)
Dit exemplaar is duidelijk lichter van kleur.
Vanaf een wat hogere positie scannen ze de omgeving voor iets eetbaars.
Het oog blijft op één punt gericht en ...
... bingo, al zag ik niet direct wat het was.
Het bleek het voorgerecht van kikkerbilletjes, te zijn.
Heeft het gesmaakt? Ja prima, dank u. Laat het hoofdgerecht maar komen...
Maar zo gaat dat niet, er moet heel wat werk voor worden verzet. En dat is smullen voor de fotograaf !
De ene na de andere poging wordt ondernomen.
Allerlei uitkijkposten worden gebruikt.
Hier had-ie de hulp van een lanceerinrichting, zo lijkt het. Ook dat werd niks.
Dit is een veelbelovende plek: vogelbroedgebied van Staatsbosbeheer.
Die broedtijd is al lang voorbij, maar er zijn allicht een paar smaakmakers blijven hangen ...
En jawel hoor ...
... weg was-ie. Die vastberaden blik spreekt boekdelen.
Toen ik hem eindelijk terugvond, waren er alleen nog een paar vleugelveren van het hoofdgerecht over.
Daarna krabben en poetsen ...
... totdat het slabbetje er weer schoon voorhing.
Hij draaide zich vervolgens om en verdween richting de camping ...
... een geliefde plek kennelijk. Niet alleen mensen drommen samen ...
Toen ik deze voor de lens isoleerde ...
... kwam er een Grote zilverreiger zo dicht voor mij langs vliegen, dat-ie zelfs niet helemaal op de sensor paste.
Dan moet je hem wel volgen (hij is toch ook niet elke dag, overal vertegenwoordigd).
Die vissen willen maar niet groter worden ...
Als je veren hebt, moet je ze af en toe opschudden ...
... en dan weer gladstrijken.
Kijk nou'ns, een zoetwaterparel.
Oeps, ingeslikt.
De vogeltrek is nog in volle gang, ze vertrekken nog met honderden.
Nijlganzen houden een tussenstop.
Maar ook onder vogels heb je einzelgänger.
Ik ga nu een belofte inlossen.
Met beter licht op de eettafel wordt het duidelijk wie het is: de Torenvalk.
Dan ook maar gelijk beeldvullend.
Vogels hoeven voor hem niet bang te zijn. Dat zweert hij hier ten overvloede ...
Onderweg naar een ander gebied.
Hij houdt vooral van insecten en "vist" af en toe een Regenworm op. Maar om deze tijd van het jaar is hij
vooral geïnteresseerd in Woelmuizen. Die zijn er in overdaad en Woelmuizen houden geen winterslaap én
trekken ook niet naar het zuiden ... ! Een slimme rakker dus, die Tv.
Als de Torenvalk gaat bidden (op één plaats 'stil' hangen), dan mag je als Woelmuis wel opletten,
want dan wil-ie aan tafel.
(Zelf vind ik dit mooie foto's met dat doorschijnend (tegen)licht.)
Van het bidden, heb ik een paar collages gemaakt.
En als het even mee zit, stort hij zich daarna op de prooi, de Woelmuis dus, die vervolgens wordt opgediend.
De Torenvalk is kieskeurig en handig. Met één haal worden de weke delen verwijderd
(daar heeft hij geen belangstelling voor).
Daarna wordt de buit met huid en haar doorgeslikt ...
... zonder peristaltische slikproblemen. Hij ziet er uit als tevoren.
Er wordt meer gebeden dan geconsumeerd (dat was voor ons misschien ook beter).
De fotograaf wordt, met een scheef oog, in de gaten gehouden.
Daarna volgt het onderhoud.
Toen hij weer de lucht in ging voor een volgende speurtocht, kwam er plots een nabuur,
en niet om te helpen ...
... zij keken elkaar even aan, waarna de onderste er vandoor ging. Probleem opgelost.
Ik heb een deel van de opnames tot een collage verwerkt.
Het "gebed" werd weer verhoord, zo bleek.
Nee, dit keer niet ...
... kijk maar ...
... tevreden?
En dat ben ik, zolang-ie zo poseert.
WORDT VERVOLGD
VERDER