ZUID-AFRIKA
Laat je niet misleiden, ze zijn allemaal van het formaat "mus": klein spul dus.
Ja, ik was met vogelaars, dus komen Leeuwen, Tijgers etc. op de tweede plaats ...
Ons gezelschap bestond uit: een Vlaamse, uiterst deskundige reisleider (beroeps natuurcineast en fotograaf);
een bijzonder plezierig, in Zuid-Frankrijk wonend, Nederlands echtpaar (biologisch geschoold)
en een enthousiaste, sympathieke natuurfotograaf van de Veluwe (ik dus).
Beter kunnen we het samen niet treffen ...
De reisduur bedroeg "uit en thuis" slechts 16 dagen, dus verwacht niet alles van mij,
van Zuid-Afrika te zien.
Dan moet ik daar minstens een jaar rondbanjeren ... ... wie weet ...
We zullen zien ...
De savanne is daar van een ongekende uitgestrektheid ... Links aan het meer, zie je één van onze
slaapplaatsen (we zijn, in totaal 7 keer verkast). Rechts bij het meertje loopt een kudde Olifanten ...
... dat is met de telelens beter te zien ...
Maar eerst dan toch wat vogelfoto's. Je kunt in Zuid-Afrika de wevers niet over het hoofd zien.
Twee van de zes vogels, op mijn hierboven geplaatste collage, zijn wevers.
De endemische (komt nergens anders voor) Kaapse wever staat in het midden en de
Grote textorwever, alias Maskerwever , vind je rechtsonder.
Deze kunstenaars hebben mijn hart geraakt ...
Ze "weven" van die typische hangende nesten, waar ze gras en andere lange vezels voor gebruiken.
Links op de foto is zo'n nest in wording.
Wij waren daar half oktober en dan is het voorjaar in Zuid-Afrika !
Volgens mij is dit nog een andere soort: de Common village weaver.
Ik kan het ook mis hebben, ik werd overdonderd met allerlei, voor mij nieuwe namen ...
Soms wil je het resultaat op een afstand bekijken ...
... dan weer let je alleen op de fotograaf ...
Dit is het nest van de Grote textorwever; toch anders dan het vorige nest.
Het zijn ware hangende kunstwerkjes ...
Klaar !
Hier is de Kleine textorwever met zijn specifiek nest bezig: een nest met een kokeringang.
Aan dat halletje is-ie net begonnen.
Nog niet tevreden; dat moet langer ...
Zo dus !
Nog een laatste inspectie.
De dames wever nemen ondertussen een bad ...
Dan nou toch maar een van die 5 biggies: die Renoster.
Dit is duidelijk de Witte neushoorn, de breedlip dus.
(Het Afrikaans voor breed is wide, de Engelsen verstonden "white" en aldus vond iedereen hem daarna wit !)
Baie lief toch, zo poserend voor ons ...
De Witte neushoorn is verhoudingsgewijs een goedzak, in ieder geval minder agressief dan de Zwarte neushoorn: de spitslip.
Maar het is wel een joekel, een mannetje kan 3500 kg ! worden; op de Olifant na, het grootste landdier.
Ons grootste dier is het mannetje van het Edelhert en weegt max 200 kg, en daar wil je al niet mee sparren ...
Dit is een grazer; het kleinste sprietje weet-ie nog te verschalken ...
Het is ongeveer een halve meter hoorn, die voorste !
En daar zal deze niet voor onder doen !
Deze neus, mag er ook zijn. Hij komt dan ook uit de familie "neushoornvogels";
het is met name de Zuidelijke roodsnaveltok.
Hij is er plat bij gaan liggen; waarschijnlijk wil hij zijn verenpak laten reinigen door mieren ...
Gewoon een paar mooie plaatjes ...
Hier hun volle neef: de Zuidelijke geelsnaveltok.
Zij kijken hier, of dit "huis" geschikt voor ze is te maken ...
Zo ja, dan zal hij die snavel, zeker nog nodig hebben ...
Die tweede, wat ons teëgekom van die BIG 5, is ook die grootste: die olifant.
Dat Afrikaans, daar is geen woord Frans bij; is gewoon goed te volgen voor ons!
Ook in zijn soort, was dit niet de kleinste ...
Na wat wikken en wegen kwamen we op 6000 kg ...
... en gingen er daarna als een haas vandoor !
Wat een contrast met de Klipspringer ... (hier twee meisjes)
... minder dan 15 kg, zal dit mannetje zijn !
Maar kijk eens hoe sterk ... ... wat-ie met zijn kont kan optillen !
Dat zie ik een Olifant nog niet doen ...
Een volwassen mannetje Steenbok is van hetzelfde kaliber, het is eveneens een dwergantiloop.
Dit is de Springbok (helaas zonder zo'n prachtige sprong; wel gezien).
Zowel de mannetjes als de vrouwtjes hebben hoorns. Die van de mannetjes zijn forser.
Dan zal dit een vrouwtje zijn ... (zie ook die oogopslag ...)
De Gnoe, alias Wildebeest ...
... hier rustig wandelend in de ondergaande zon.
De Buffel, behorend tot de BIG 5. Zij hebben eigenlijk niks te vrezen van vijanden,
omdat ze nooit alleen zijn en elkaar onvoorwaardelijk helpen ...
Ook zijn er altijd Ossenpikkers, die de Buffels vrijwaren van parasieten en zo ...
Dit zijn de Roodsnavelossenpikkers.
De Geelsnavelossenpikker komt hier niet voor, ik ook niet, maar we waren er allebei, zo is nu bewezen ...
De Roodsnavelossenpikker, een duidelijk verschil, qua snavel en oog ...
Nogmaals de Roodsnavelossenpikker; 't is eigenlijk altijd hij ... (soms ook niet dus ...)
Op Olifanten heb ik die pikkers niet gezien; vinden ze te link zeker, met die slurf ...
Tante en neef verorberen hier smakelijk en tevreden een stuk dorre savannebegroeiing ...
Ook zijn moeder genoot met volle teugen, dus wilde hij het ook wel eens proberen ...
Hij vond het helemaal niks (baaaaahh als spruitjes ... !) ... hij wist wel iets beters ...
Allebei content !
Allengs werd het warmer (35-42 graden C).
Olifanten beschermen hun huid tegen de zon, door er modder overheen te slurven (dit werkwoord
zal wel niet bestaan). Ook insecten kunnen dan niet veel op die huid, en bij gevolg hebben Ossenpikkers
daar dan ook niks te zoeken ... Op de voorgrond een Impala.
Toen ik op 4 dec. met dit stukje site bezig was, groeide bij ons weer IJshaar,
een temperatuurverschil, met de Olifanten van bijna 50 graden !
|
Het gebruik van modder als bescherming tegen zon en insecten. (klik op de kleine foto's hierboven)
Daarna wisselden zij bij de boom, het laatste nieuws uit, of was het ook hier: `met modder gooien` ...
... in ieder geval was er iets met een aap en een arend en zij genoten innerlijk, nog zichtbaar na ...
De Afrikaanse zeearend keek wat rond en voelde zich onaantastbaar ...
Maar even later schrok-ie zich het apezuur ...
... de Blauwaap had deze boom al geclaimd en de arend werd "vriendelijk" verzocht ....
In werkelijkheid zullen er wel ergens jonge aapjes rondhangen en wil-ie geen arenden in de buurt !
(Een Zeearend in het vizier is al niet verkeerd, maar zo met die aap erbij, is wel héél apart)
De Zeearend zocht later plekken op met meer overzicht ...
Ze hielden elkaar goed in de gaten ...
Die kleine zat hier veilig weggedoken, niks aan de hand ...
Ja, iedereen moet altijd en overal op z'n qui-vive zijn in de natuur ...
... wij hadden een lekke band op een plek, waar je niet uit de auto mag, omdat er allerlei roofdieren,
zoals Leeuwen en Tijgers, KUNNEN rondlopen ... Wat doe je dan... ... een team gaat die band verwisselen
en een team houdt de wacht ... (De foto hieronder is van reisgenote Rita)
Om de reserveband onder de auto vandaan te halen, moest de bagage eruit.
Maar of die gast met die blauwe hoed, met z'n armen over elkaar, Leeuwen en Tijgers kan tegen houden ?
Dat zullen we gelukkig nooit weten ... (hij dacht, heel naïef, van wel; had ooit de witte band bij judo, DUS ...)
De Griel was ook alert, liep op z'n tenen, wilde de Krokodil niet wakker maken ...
En die Griel ? ...
... mijn naam is Haas ...
De Ralreiger had het allemaal gezien ...
... maar liep even later, toch weer rustig langs de waterkant ...
Reuzenreiger De 1,5 meter haalt-ie wel!
De Lelieloper (heeft inderdaad hele grote poten, waarmee-ie over waterplanten loopt).
Mangrovereiger (reigers hebben dus niet altijd een lange slanke nek).
De Bonte ijsvogel is ook een echte viseter.
Deze heeft zijn portie al gehad, zo te zien ...
Een mooie duikplank. Want dat is wat ze doen: duiken!
Hij zat op een steuntje van de brug. Toen ik ook naar beneden keek ...
... zag ik deze jonge krokodil pal onder mij liggen.
Onderweg naar het meertje, reden we deze Luipaardschilpad voorbij.
Vlak bij die grote Krokodil lag deze Moerasschildpad te zonnen.
Door dat schild voelen ze zich aardig veilig.
Moeder en dochter, denk ik. In ieder geval lijken ze op elkaar ...
VERDER