2015-I
JANUARI en FEBRUARI
Toch een beetje winter.
Sneeuw en ijshaar.
IJshaar en sneeuw.
Ik had mij voorgenomen om het IJshaar dit jaar, met oog voor lichtval, te fotograferen.
Zeg maar: Zoals Rembrandt dat gedaan zou hebben ...
Rembrandt had het zo niet gekund, denk ik ...
(Willbrand verwacht nu een telefoontje van het Rijksmuseum ...)
Zonder horizon ben ik in de war; is dit onze maan of die van Pluto?
Nog een paar foto's zonder (zon)strijklicht.
Nog een afscheidssmakkerd van Koning Winter.
Wij zijn gewend aan tortelduiven, maar toen ik 's avonds zat te eten en naar buiten keek, vond
ik deze toch wel abnormaal groot en riep ik de zekerheid van de telelens in: een Sperwer !
Tortelduiven opgepast !
Ik kan er ook geen vegetariër van maken ...
Mooi beest ...
Begin maart: zo zie je 's morgens IJshaar en 's middags zonnende mieren ...
(die donkere vlekken, rechts uit het midden).
Hier dus...
Het zijn er duizenden.
Ik heb het al eens eerder verteld: bij een graad of 8 ontwaken ze uit hun winterslaap
en als de zon schijnt, gaan ze zonnen. Ze nemen de warmte op en gaan weer het nest in,
alwaar ze het klein grut (eitjes en larven) op temperatuur brengen.
Het zijn levende zonnepanelen ... Kijk, da's cool !
Bij een ander nest, in de buurt, gebeurde precies hetzelfde.
Verderop werden bouwmaterialen aangesleept, om de winterschade aan de nesten te
repareren.
.jpg)
Al dat leven en werken vraagt om voedsel. En dat is nou net het probleem begin maart.
Er is nog nauwelijks eten te vinden op dit tijdstip (honingdauw, rupsjes, torren etc.)
Dat hadden ze kennelijk voorzien, want er is voedsel opgeslagen in levende soortgenoten ...
die nog slapen in een (apart) winterverblijf. Dus worden er werksters opuitgestuurd om die
voedsters op te halen. Ik heb dat nergens in de literatuur kunnen vinden, maar het bewijs
volgt hieronder ! Ik zal hier eens, met de Nederlandse specialisten over reppen.
Ze laten zich door niets of niemand van de wijs brengen ...
Let op de opgezwollen achterlijven; de etenssappen komen zelfs uit kieren en naden ...
Ik heb dit tafereel, in een paar uur, honderden keren gezien. En een dag later weer.
De vraag, die dan nog blijft: Hoe hebben die meiden (want dat zijn het allemaal) dat eten
al die maanden, binnenboord en "vers" gehouden ?
Zuid-Afrika heeft de big-5, maar wij hebben de epische Rode bosmier ...
Dit waren weer mijn stokpaardjes: IJshaar en Rode bosmier.
En het zijn tevens mijn grootste fotografische uitdagingen: witte structuur, resp. klein en
zeer actief, onder abominabele omstandigheden (voor mij toch !).
Had die gozer niet zo'n imposant gewei ?
Had, ja ...
Ik zei toch: "Yep".
Maar met dit groeizaam weer, komt het wel weer goed ...
(Eind maart verliezen alle Edelherten hun gewei; weer of geen weer.)
Of ik een fotograaf heb gezien, onder een camouflagenet?
"Nee, niet dat ik weet ..."
Dat net raakt-ie wel weer kwijt. Over een maand zal ook dit Damhert zijn gewei afwerpen,
en dus ook het net.
(Ter info: Ik was niet die fotograaf)
1 APRIL 2015
Gelukkig is het melkquotum afgeschaft ...
... en kan ik me onbeperkt in melk baden ...
... Cleopatra, hielp het ook ...
De metamorfose ...
Van boven een beetje blauw, vanwege de heldere lucht. Alleen de letters KLM ontbreken nog ...
Net op tijd voor de landing van een paar Flamingo's.
Ik was getuige van de gezamenlijke maaltijd ...
.jpg)
... en zo meer ...
De Brandganzen, in de lucht...
... en aan "zee", spraken er schande van ...
... en escorteerden hen naar een andere plek.
Zij gingen er al knorrend over "De Biblebelt !" of zoiets ..., vandoor.
't Is wel een eenheid zo ...
De Pijlstaart en ...
... Kuifeend gingen er achteraan.
VERDER