AUGUSTUS 2013
Zomaar een bosje bomen.
Zomaar een bosje takken ... Nee, we staan er niet bij stil, maar dit is heel bijzonder!
Deze "takken" zijn onderdeel van het skelet. Het is bot, dat elk jaar wordt afgestoten en
dat elk jaar weer opnieuw aangroeit. Het gewei is hier weer kompleet, voor de leeftijd.
Voor die groei zijn bloedvaten nodig, die voor het transport zorgen van voedings- en
afvalstoffen. Die aderen lopen tussen het bot en de nu nog aanwezige "fluwelen" bast.
Het gaat om het bot; de bloedvaten en de zachte bast kunnen nu weer gemist worden.
Die buitenlaag sterft af en gaat jeuken. En als het jeukt, dan wil je krabben ...
Hier bieden bomen een uitkomst. Dit wordt het vegen van het gewei genoemd.
Het werkt, de vellen hangen er al aan ...
Hier en daar zijn nog bloedsporen aanwezig.
Na een paar dagen is de bast kompleet weggeveegd.
Voor het burlen is het nog te vroeg; de houding is goed, maar er komt geen burl uit ...
De bronst begint pas de tweede helft van september.
Die kleine kijkt hem bewonderend na; hij vindt hem stoer en cool.
Mannetje Huismus kijkt jaloers ...
... naar die "kleine", die nog steeds lekkere hapjes krijgt toegestopt.
Een van de grootste snoepers: de Honingbij. Maar hij, pardon zij, is niet zelfzuchtig;
zij geeft er wat voor terug ...
Het zijn overigens bijna altijd vrouwen, in het dierenrijk, die het meeste werk verzetten.
Mannen noemt men darren ...
De Citroenvlinder eet ook niet suikervrij, maar dat-ie er nou zo dik van wordt ...
Wél breed!
Uitbuiken doet-ie onopvallend als een blaadje ...
Zo vaak zie je geen geel vlindertje.
De naamgever was kennelijk ook confuus; hij noemde deze de Oranje luzernevlinder ...
Gaudí is o.a. geroemd om zijn mozaïeken. Pure plagiaat ...
... hij had minimaal aan bronvermelding kunnen doen!
Dagpauwoog (ook mozaïek; het zijn allemaal kleine schubjes)
Kleine vos (uitgevoerd in mozaïek !, ook van onderen)
Heivlinder Bekleed, zoals alle vlinders, met mozaïek.
Dit is ook een criterium:
een "vlinder" zonder schubjes in de familie, mag zich geen vlinder noemen !
Zandhagedis (v) Jawel: mozaïek !
En wat denk je van het oog van de Regendaas ...
Hij ziet met één zo'n bolletje net zo veel als wij met ons kompleet oog. En kijk eens
hoeveel bolletjes die gast heeft ... Willen wij de natuur evenaren in zien, horen, ruiken,
vliegen, om maar een paar dingen te noemen, dan hoeven we ons, de eerste honderd jaar
niet te vervelen ...
Mozaïeken kunnen we al ...
Dit zijn geen ogen, het is ook geen mozaïek, dit is het Groot dooiermos.
Als je goed kijkt, dan vind je het, want het is niet kieskeurig, het groeit overal:
op beton, natuursteen, levend en dood hout enz.
Op mijn auto heb ik het nog niet gezien ...
Sommigen beweren, dat dit wel gaat gebeuren, maar die roddelen wel vaker ...
Met de kleur van de Struikheide als achtergrond.
Grote rupsendoder
Volwassen is-ie vegetarisch en gek op stuifmeel van b.v. de Struikheide. Maar voordat
zij een eitje legt vangt ze een rups, en brengt die naar het nestholletje in het zand.
Als rupsendodertje dan geboren wordt, is-ie van groeizaam eiwit voorzien ...
Zweefvlieg op Stalkaars.
Deze Goudoogdaas probeert bij bloed te komen (nee, dit is mijn hoofd niet).
Alleen vrouwtjes doen dat, om haar eitjes van proteïne te voorzien (net zoals muggen).
Niet alleen werken vrouwtjes hard, ze zijn ook uitgesproken hinderlijk voor ons ...,
... darren eigenlijk ...
Ook visueel kun je damesvliegen van herenvliegen onderscheiden:
bij de mannetjes raken de ogen elkaar, op 'n haartje na.
Winterkoning, nog een jonkie.
Vink (m)
Verdorie, die vogel zit er weer ...
Zie je de Wolf misschien?
Nee, daar blijven, niks te zien !
Nou ja, chagrijn ... Had toch gekund, 't is volle maan ...
Ook herten laten zich wel eens aansporen bij volle maan.
Dus ben ik maar weer eens gaan kijken, je weet maar nooit ...
Ik zag eerst alleen maar jonge mannetjes.
Nog te jong voor de bronst.
Dit is een kanshebber plaatshert (heerser over de bronstroedel) ...
Zeker rivalen t.z.t., maar de messen zijn nog niet geslepen ...
Hinden zijn altijd nieuwsgierig, maar ze hebben nog geen oog voor het hert ...
Hij is er wel klaar voor, maar zij bepalen het moment ...
Er is een verslaggever embedded ...
Voorlopig dan maar, een beetje knorrend, op en neer drentelen.
Of stiekem, van achter een boom, een schalkse blik werpen ...
De kikkerproef is voorlopig niet nodig ...
En dat ben ik ze gaan vertellen.
Eerst bleven ze op afstand, maar er bleek geen stroom op te zitten ...
... en zaten we al gauw tête-à-tête, gezellig in de modder.
Hij zit hier bijna in de camera.
Deze viel op, door die gele kleur.
Hij keek me na, totdat ik uit het zicht verdween en vroeg zich af,
hoe ik thuis ontvangen zou worden, met al die modder aan mijn kleren ...
(Ik heb hem later maar niet verteld, dat ze zich geel en groen had geërgerd.)
Continuing story: De Daltons van de Delta.
Met dank aan het Eendenkroos ...
Dit is zichtbaar genieten ...
Imponeren in optima forma of een zwaan met Brabantse poffer ?
30 augustus
Steenrode heidelibel
Zwarte heidelibel
Ze gaat daarna direct naar het water, om haar eitjes af te zetten.
Blauwe glazenmaker (echt waar)
Paardenbijter (m)
Paardenbijter (v)
Het is 31 augustus 2013, en ik sta op voor een nieuwe uitdaging ...
(Dat zou ik elke dag moeten doen ...)
Vandaag, en dat heb ik gisteren besloten, volg ik de Paardenbijter ...
Deze libel dankt zijn naam aan het feit, dat hij vaak bij paarden werd/wordt gezien.
Paarden hebben vaak last van insecten, en die lust hij rauw ...
Als hij die beestjes wegplukt, lijkt het of hij het paard bijt, voilà ...
De uitdaging is: de snelheid van de vleugels weergeven ...
Dus: het lichaam strak en scherp, en de vleugels als een schim ...
Het is onvoorstelbaar, zoals zo'n beestje vliegt.
De helikopter is hier vanaf gekeken, maar kan er niet aan tippen ...
Ook aerodynamisch ziet het er goed uit.
Wij kunnen de vleugels van vliegtuigen veranderen door wat met kleppen te spelen;
oké we vallen niet naar beneden ...
... maar je schaamt je toch, als je dit ziet, dat je zegt dat je kunt vliegen ...!
Vastleggen is één ding en al moeilijk zat.
Namaken? Dat blijft voorlopig klungelen ..., vrees ik.