Woord vooraf: de website is door mij ontworpen bij een schermresolutie van 1600x900
(aanbevolen minimum: 1280x720). Bij kleinere resoluties (bij bv de iPad wordt mijn ontwerp
door elkaar gehusseld door ...? Ik weet niet hoe ik dat kan ondervangen, zodat mijn site zich
automatisch aanpast (centreert) bij elke resolutie. Ergens een programma kopen?
Suggesties?? Ik wil de hoofdlijn, van een boek, behouden.
Begin april 2013
Dit had ik op de vorige pagina voorspeld ...
Het waren er nu wel heel erg veel. Deze en de twee volgende foto's
moet je naast elkaar denken, en dan nog ging het een stuk verder.
Een werkelijk, ondenkbare hoeveelheid Brandganzen ...
Ik zei bij thuiskomst: "HONDERDDUIZEND"
Tellen blijft moeilijk ... Maar het maakte veel indruk.
Even verderop: Smienten, Smienten en nog eens ...
... 'n Smient.
Deze middelgrote eend is een mannetje. De vrouwtjes zijn hoofdzakelijk bruin.
Je kunt ze wel onderscheiden op die vluchtfoto.
Kuifeend
Vandaar die naam.
Vrouw en man.
Pijlstaart
Middelste zaagbek
Slobeend
Zomertaling
Boven man onder vrouw
Wintertaling. Zo bij die ganzen, zie je hoe klein zo'n eendje is.
Kan ik iets voor je meebrengen?
Tja, makkelijk gezegd, waar vind je dat ... biefstuk van de haas ...
Eksters zijn, zoals alle kraaien, alleseters. Zij komen altijd aan de kost.
April is: voorbereiding tot nieuw leven.
De Ringmus is heel enthousiast.
De Kauw knipt de kont van een paard. Of dit een win-winsituatie is?
Futen laten subtiel, wat nestmateriaal aan elkaar zien.
Grutto's beginnen anders, verliezen geen tijd ...
... maar op het moment suprême ...
... komt Haas, in volle galop, de boel verstieren ...
... en daar waar Hazen zijn, worden eieren verstopt.
Maar er komt vast een nieuw moment suprême ...
Dubbeldekker ...
De Wilde eend heeft geen last van Hazen ...
... maar wel van mannelijke soortgenoten.
Grutto's hebben vooral last van ... Grutto's.
Deze ziet er vastberaden uit ...
Bij deze houding wordt het oorlog, en kun je als mede-Meerkoet maar beter dezelfde
kant opgaan ...
Maar ooit kom je weer beneden (en kijk hoe gracieus, zelfs onder deze omstandigheden),
en moet je je moed bewijzen tegenover het vrouwtje, dus ...
(de botsing zelf was zo heftig dat die foto, ook bij de sluitertijd van 1/2000 sec !!
niet kon lukken, dus wacht ik op de volgende clash)
De "oorzaak" kijkt toe, terwijl de een de ander, kopje onder houdt ...
... maar ook bij kijken, kun je klappen oplopen.
Dit is geen vermanend vingertje, maar een vlijmscherp wapen ...
Het is maar goed, dat ze een schild op hun kop hebben ...
Gewond, een klein beetje zielig, maar boos tevreden ("Ik heb hém ook flink geraakt ...").
Zij kan nu veilig met het nest beginnen.
Deze dame is er al klaar mee ...
En die, van ons om de hoek, ook. En wat moet je dan ...
De Lepelaars broeden niet bij ons, maar zijn op doorreis, naar misschien Schiermonnikoog.
Ik vreesde even, dat ze zouden vertrekken,
maar ze kwamen juist dichterbij ...
Warempel de zon scheen (zie dat blauwe water, en alles was nog héél droog).
Die geeloranje vlek op de snavel is de "vingerafdruk" voor de Lepelaar. Elk exemplaar
heeft een unieke vlek.
Ook een paar Kemphanen maken bij ons een tussenstop, om even aan te sterken.
De mannetjes van deze weidevogel, kunnen in het voorjaar, ongelooflijk in kleur verschillen.
Tijdens de balts zullen ze de kraagveren spectaculair opzetten, maar helaas gebeurt
dat niet bij ons. Bij toeval laat hij hier een (beetje) proeve van zijn kunnen zien.
Men denkt, dat het aantal broedparen in Nederland, minder dan honderd is.
Een andere opvallende passant:
de Chileense flamingo. Op deze foto's is duidelijk te zien, dat hij niet geringd is.
Hij is dus niet ontsnapt uit een dierentuin, maar zal waarschijnlijk deel uitmaken van een
"wilde kolonie" van zo'n 40 stuks, die in Duitsland broedt, net over de grens bij Eibergen.
Die kolonie is er al lang, maar ooit waren mensen hier debet aan, want ze zijn
niet zomaar uit Zuid-Amerika aan komen waaien ...
Misschien toch, hij beschikt over heel wat "zeil" ...
Van die zwartoranje vleugels is verbazend weinig te zien, als hij foerageert.
Een andere exoot:
Toen ik deze foto nam, dacht ik aan Toon Hermans:
"Wat ruist er door het struikgewas".
Eindelijk weten we het: de Grote Canadese gans.
Want hij kan het niet geweest zijn: hij ruist niet, hij blijft stokstijf staan.
Hem zou Toon meteen herkend hebben.
De Groenling ook.
Deze ook.
En deze.
Deze kent iedereen, dus Toon ook ...
Hier mocht Toon niet komen, dus geen Witte - noch ...
Gele kwikstaart kan het geweest zijn.
Ook geen Graspieper of een andere weidevogel.
Kievit
Scholekster
Tureluur
Genomen van twee kanten; vond-ie best.
Ook de achtergrond werkt mee ...
Vermoeiend is poseren, dat wel ...
Grutto
Ze nemen af en toe een bad, en dan vertel ik niks nieuws ...
Maar dat ze ook voedsel onder water zoeken, dat heb ik nooit eerder gezien.
Ik heb een half uur, naar zeker tien exemplaren zitten kijken, die hetzelfde deden.
Je ziet hem denken: Ik moet ook maar eens aan de bak (hij bedoelde vast geen lichtbak).
Allebei alert (hij en ik).
Mooie vangst (voor hem en mij).
Zo vissen slimme Futen ...
Zij zien tevreden, dat er een net gespannen is ...
Ieder aan één kant ...
Succes verzekerd.
Het volgende kun je pas geloven, als je het gezien hebt ...
Eén ...
... twee ...
... en ...
HUPPEKEE
Ook hij viel bijna van z'n stokje ...
Dat je dán een boer laat, oké ...
Daarna is het rusten en ga maar, want er gebeurt verder niks meer ...
Eind april.
Zij zijn voldoende aangesterkt en verdwijnen naar de poolcirkel om te broeden.
Massaal. De volgende foto mag je hier rechts aanplakken ...
Een enkeling blijft, die voorvoelt dat de temperatuur, niet hoog zal oplopen in mei ...
Zij past op de kleintjes ...
... en hij maakt af en toe een ommetje ...
Dat ga ik ook weer doen ...
VERDER