RUITIJD JULI (2012)
Tussen broed- en trektijd gaan bijna alle vogels in de rui. Sommige vogels krijgen twee keer per jaar nieuwe
veren, de eerste keer ruim vóór de broedtijd. Roofvogels kunnen zich dat niet veroorloven, want die moeten
goed kunnen blijven vliegen, om aan de kost te komen. Die verliezen hun vliegpennen gespreid over het hele jaar
(behalve in de trektijd).
'n Enkeling zit er zielig bij ...
... 'n ander héél protserig ...
Ook vogels hebben oren en dat is heel goed te zien als ze een bad nemen, terwijl ze dun in de veren zitten.
Hoezo dun in de veren zitten ...
Kogelrond, deze jonge Merel!
Ma is tevreden. Het voeren gaat tot laat door.
Ook deze jonge Huismus komt niks te kort.
We wonen aan de rand van het dorp en in de tijd dat de jonge Gaaien uitvliegen, willen ze nog wel
eens in de eerste tuinen belanden.
Ze kunnen de kuif prachtig opzetten.
Grote bonte specht in zijn kenmerkende roffelhouding.
Zij en
hij Boerenzwaluw. Bij de laatste noten van zijn zangriedel doet-ie de bek nog even goed los ...
De jongen.
Rietzanger Degene die de naam voor dit vogeltje bedacht heeft moet wel héél amuzikaal zijn,
het beestje kan namelijk helemaal niet zingen. Hij lijkt visueel wel op de Karekiet ...
... maar die is het niet ...
Blauwborst Dit zal een (jong) vrouwtje zijn, die hebben een witte borst.
De mannetjes trouwens ook, na de zomerrui.
Zo af en toe zie ik weer een Buizerd.
Waterhoen Een volwassene is toch mooier dan zo'n kleintje ...
... maar ze zijn wel liever, dan ze er uit zien ... ... hoop ik.
Haantjes Meerkoet liggen in de clinch.
Als je zo'n spitse nagel in je borstkas krijgt ...
Een Visdief tussen de meeuwen.
Kokmeeuw doet de trampoline ...
De Aalscholver moedigt hem aan ...
Hier kun je nou eens duidelijk zien dat zowel de binnenkant van de bovensnavel als de buitenkant van
van de ondersnavel geribbeld zijn. Zo hebben ze een geweldige grip op gras en waterplanten.
En dat zal bij deze jonge Knobbelzwaan ook wel het geval zijn, maar die hield de bek stijf dicht.
Lepelaars uit het noorden rusten bij ons even uit, voordat ze naar het verre zuiden gaan.
De grote uittocht begint pas in september, maar je hebt altijd eerstelingen.
Aan die gele vlek op de snavel kun je het individu herkennen. Die vlekken zijn net allemaal even anders.
Jonge Nijlganzen.
Canadese ganzen, onderweg naar grasland ...
Een oudere gans houdt altijd een oogje in het zeil, tijdens dat grazen.
Een Wilde eend geniet gedurfd, in een fraaie omgeving, op een bijnest van de Meerkoet.
In ganzenpas, over de dijk, naar water.
Ruim later gaan ze de lucht in ...
Als je op zoek gaat, dan vind je ze: Reetjes.
Strekspin (m) Hieronder zie je een (tijdelijk) stel.
Barnsteenslak met uitzonderlijke tentakels. Mooi niet, het zijn parasieten
die bijna hun hele leven in andermans lijf huizen (de cyclus is: vogel en slakje).
Weidebeekjuffer (v)
Dagpauwoog
Gehakkelde aurelia
Bont zandoogje
Groot dikkopje
Ik sta elke keer weer versteld, als ik zie hoe vlinders hun tong oprollen.
Korte smalboktor (wat een tegenstrijdigheid in de naam; hoe krijg je het verzonnen?!).
Gevlekte smalboktor
Kleine rode weekschildkever(s)
... met dauw.
Regendaas Van dit beestje komt de uitdrukking "Lelijke daas" (hinderlijk figuur) vandaan.
Maar zij is prachtig met haar bloemetjesvleugels en haar mooi getekende ogen.
Voor dat hinderlijke is die schaar voor aan de snuit verantwoordelijk, waarmee jouw huid wordt opengeknipt
om bij je bloed te komen en dat kun je als onaangenaam ervaren ....
Pyjamazweefvlieg (Snorretje). Al zwevend gefotografeerd in de tuin, boven zo'n zinken gieter.
Snorretje in 't hart van de Passiebloem.
Bessenzweefvlieg
Het ontluiken van de Passiebloem (collage) en ....
De Futen hebben eindelijk jongen. In het begin mogen die regelmatig op de rug, tevreden meedeinen ...
... dag na dag ...
De volgende dag zag ik, wat ik al wel wist maar nog niet kon vastleggen, dat ze als ze die jongen even zat is
op haar rug, zich opricht totdat die gasten er afso ... afglijden ...
... alle drie, gelukt.
Zo zie je het jaren niet en dan binnen 'n half uur twee keer ...
Nou pa, nou is het jouw beurt, ze hebben honger ...
Het duurde ...
... en het duurde ...
Verlangend ...
...
Eindelijk ... Fuut met vis in zicht.
Ze eten enkel en alleen vis ...
Het blijft mooi om te zien.
Bij de uitlaat van het (elektrisch) stoomgemaal zat ik op een muurtje wat te eten en te drinken toen ik een
bruin kopje uit het groen zag komen. Nooit gezien ... een marterachtige. Ik hoopte: een Otter ...
maar ja, die is allang bij ons uitgestorven. Dus nog maar eens goed kijken: Amerikaanse nerts! Ook mooi.
Hij zal wel ontsnapt zijn uit een Puttense fokkerij ...
Ik vind hem toch mooier zo, dan als jas ...
Hij kan trouwens heel goed bij ons in het wild leven. Hier woonde ooit de Europese nerts
(ze zijn nauwelijks van elkaar te onderscheiden). Jassen werden toen ook al gedragen.
Na het nemen van deze foto keek ik even op mijn LCD-scherm, blij terug, naar de opnamen.
Toen ik weer bij zinnen kwam, viel mijn mond open van verbazing ...
... ma had zich bij haar jong gevoegd.
Even later verdwenen ze weer. Ik bleef toch nog maar even zitten ...
Na een kwartiertje kwam die kleine weer tevoorschijn. Zo te zien had-ie even gezwommen.
Hij kreeg "iets" in het vizier en kwam gebiologeerd dichterbij.
Keek mij recht aan, schrok van het mitrailleurgeluid van de camera ... ... ik heb ze niet meer gezien.
Het waaide, het werd kouder, ik had geen jas, maar ging tevreden naar huis.
VERDER