FEBRUARI 2012
IJshaar
Het is er nog, maar het is nu moeilijk herkenbaar in het veld.
Het vriest te hard; er komt hier dan ook, geen nieuw haar meer bij .
Gele trilzwam
De foto is van nu, en ontbrak nog op mijn site, kreeg ik in de gaten, en dat kan natuurlijk niet !!!
WANT:
deze trilzwam is verantwoordelijk voor het ontstaan van IJshaar. Zie het hoofdstuk "Diversen" van de site.
1 Februari. We hebben nog zo'n 30 meter open singel. Het zal voorlopig de laatste dag zijn,
dat de zwanen, bij ons om de hoek, een uitgebreid bad kunnen nemen. Ze doen dat in stijl.
Daarna de vleugels strekken, zodat alles weer op z'n plaats gaat zitten.
Deze jonge zwaan, die ik eerder iets verder op, in 'n klein wak had gezien, kwam plots aanvliegen
en dacht ook nog even mee te kunnen genieten ...
... maar het duo nam gelijk een dreigende houding aan en die kleine wist genoeg.
Zelfs dreigend, zijn ze mooi.
Daags daarna, 2 februari, zat eigenlijk alles dicht en waren de zwanen vertrokken.
Ze kregen het te koud onder d'r voetjes, en zijn wellicht naar ander open water op zoek gegaan.
Deze jongen heeft nog een dag naar het ijs staan staren en begreep toen, dat-ie iets anders moest doen,
om aan de kost te komen.
Ik had ook de hele dag buiten gestaan ...
(Dit "hoofd", gevormd door water, kou en wind , zat vast aan de kant, net boven het water.)
Dit noem ik Schuddebuikijs ...,
Dit ontstaat in een inham, bij harde wind, en het moet natuurlijk
verr ... héél koud zijn. Het ijs beweegt, gaat kapot en vriest weer aan elkaar.
3 Februari Ik moest vlug zijn, anders waren ze helemaal ondergesneeuwd.
Het was nog zo'n 5 graden onder nul. Verderop stond, midden op de dag, 830 Km file, als bevroren ...
En de temperatuur ging 's nachts naar de 20 graden onder nul bij ons.
Op 4 februari stond ik me, blij verbaasd, te vergapen aan iets, wat ik nooit eerder had gezien ...
... Zachte ruige rijp op ijs, en maar meteen een paar duizend vierkante meter ... Onvoorstelbaar mooi !!!
Ik kan dit natuurlijk niet met één foto afdoen ...
Die "ijsvarens", tot 4 cm groot, kunnen ontstaan als het vriest dat het kraakt (meer dan 10 graden),
met grondmist en een zacht briesje. De onderkoelde mist kristalliseert, als die vernevelde druppels
in aanraking komen met dat hele koude ijs. Maar waarom in blaadjesvorm ??? Wie wil er promoVEREN ?
De Scholekster zakte er tot z'n enkels in weg en kon mijn enthousiasme niet delen.
Een dag later ging de boel samenklonteren, en ontstonden er prachtige harde ijskristallen aan de uiteinden
van die "blaadjes", en dat werd een paar dagen later alleen maar mooier. Maar om dat te zien,
moet je wel plat op het ijs ... In ieder geval de fotograaf ... Jullie hebben mazzel ...
Op de vierkante centimeter ...
Ik had niet door, dat mijn knieën bijna bevroren, door de prachtige miniwereld, die ik zag ...
Hier kon ik weer rechtop bij blijven staan, bij deze ijsklepels.
Zonder en met zon (tegenlicht). Ieder z'n meug ... Die "klepels" hangen boven het ijsoppervlak.
Zelf krijg ik daar nooit genoeg van, dus een dag later ...
Het mooie van de natuur is: hetzelfde is altijd weer anders.
Kokmeeuwen zijn wit als sneeuw en willen er af en toe graag in pikken.
Hands up ...
Ze zijn zelden alleen ...
Deze Aalscholver heeft het kleine eendenwak (diameter ca 5 meter) "bij ons" ontdekt ...
en krijgt hier even de ruimte om te vissen. Zie je dat prachtige water ?!
Daarna moet-ie weer zien op te drogen ... ... bij -5 !!!
Dit is de typische opdrooghouding. Hij heeft geen waterafstotende vetlaag op de veren,
zoals andere watervogels.
Daarna nam-ie een aanloop en kwam weer van de grond, ondanks die volle maag
(en ik zie ook geen ijsafzetting op de vleugels ...).
Toen ik even later weer bij het wak was, zag ik dat-ie een visgenoot had opgehaald.
Die kennis was al in frivool zomertenue, en zal daar spijt van hebben.
Zo hoor je er uit te zien als Aalscholver, bij lage temperaturen.
(Zeg eens eerlijk, als jij de wintergarderobe had mogen kiezen ...)
Ook meeuwen komen langs, niet om te vissen, maar om een bad te nemen en om wat brood,
dat de eenden regelmatig door velen wordt toegestopt, te bemachtigen.
Als je bruin in staart en vleugels hebt, dan ben je nog jong
en bereik je als laatste het wak/brood ...
Het wak ligt in de mensenwereld
en daar moeten Blauwe reigers niks van hebben, maar honger overwint uiteindelijk de angst.
Weer een hek verder, nu vlak bij het wak.
Hij is nu bijna daar, waar-ie wezen wil.
Langzaam maar zeker smokkelde hij naar de waterkant en doet nu héél stoïcijns/zielig.
Baard in de keel? Nu in ieder geval niet meer.
(Hij heeft het verenpak opgeschoond, en dan blijft er wel eens wat aan het gereedschap hangen.)
12 Februari, de laatste dag van de winter 2012. Het niet doorgaan van de De Elfstedentocht was treurig,
maar was al een beetje verwerkt en werd, wat mij betreft, helemaal goed gemaakt door het verschijnen,
bij het wak, van ... ... de IJsvogel !!!
(Hij was daar al eerder gezien, en dat deed mij alert en geduldig zijn.)
13 Februari was er eindelijk vers (smelt)water. Als je met 60 watervogels 14 dagen een klein wak
hebt gedeeld, dan krijg je drijfmest en dat heeft geen frisse afdronk.
Koele meren ...
Nu er nog (smeltend) ijs is op 15 feruari, heb ik er nog even goed naar gekeken.
Soms zit lucht, verrassend mooi, in het ijs ingesloten.
Onderwaternederzettingen ...
Smeltende ijsbergen (nou ja, ijsschotsen... ...klontjes dan ...?).
De takken van een boom en de melkwitte lucht worden erin weerspiegeld.
Een sieraad ... De natuur ontwerpt onuitputtelijk ...
18 Februari
De temperatuur loopt weer op. Het is baltstijd voor o.a. de eenden en dan zijn de mannetjes op z'n mooist.
Er stond plotseling een héél mooi mannetje op de ijsrand ...
... en die had oog voor de vrouwtjes.
Maar dan moet je eerst die eega's verjagen. Of dat lukt?
Ook een Mandarijneend wordt daar moe van en koos even later voor het meegolven ...
Sinds de jaren zestig broeden deze fraaie eenden, mondjesmaat in het wild, in Nederland (in holen van bomen).
Hem staat het water inmiddels, tot ver boven de enkels ... Wat een droogkloot ... (sorry).
Zij zijn elders, het ijs ontstegen en zullen binnenkort wel weer op de site neerduiken ...
De jonge Kokmeeuw heeft de duikhouding aangenomen.
Zo'n vis slik je niet meteen door, dat kost moeite. Een meeuw is nooit alleen, dus maakte
hij zich even later, met vis en al, uit de voeten. En ook ik, had het nakijken.
Het is 20 februari en afgelopen nacht heeft het een paar graden gevroren.
Dan moet ik het (beuken)bos in ...
En jawel hoor: IJshaar.
22 Februari Het allerlaatste ijs bij ons. Door de hoge temperatuur, de harde wind en de golven,
is de eens zo prachtige vloer, tot klontjes verworden ...
Ik ben, na al die kou, wel aan een whisky toe ... ... ZONDER IJS !
24 Februari 10 Graden boven nul ! Op naar het noorden. Wie zal er winnen ?
Ook deze Grauwe ganzen krijgen aandrang ...
De Bergeend gaat niet mee, wil het nog even aanzien ...
... en de Krakeend is het daar mee eens.
29 februari Een dag apart ... In het vroege voorjaar, ontmoeten zij elkaar: de nóooozem en de non ...
(de Kuifeend en het Nonnetje; deed mij aan dat lied van Cornelis Vreeswijk denken)
En waarachtig, zij zijn terug en krijgen ook aandrang ... ... voor het testen van nestmateriaal.
Mijn aandrang, voor het vastleggen van alles wat vliegt, zal wel nooit vergaan ...
Smienten
Smienten, Kieviten en een paar Grutto's. Die Grutto's keren terug uit het zuiden en dat geeft
mij een warm gevoel ... Ik heb zelfs al een paar salamanders en kikkers gezien.
Nee, die hebben geen vleugels ...
VERDER